این سعادت تا زمانی است که کودک هستیم
06 خرداد 1395 توسط سادات حسینی
مفضل بن عمرو از امام صادق(ع) در باره گریه و خنده کودکان پرسید که چرا بدون دلیل میخنددند و بدون درد گریه می کنند؟!
آن حضرت در پاسخ فرمودند:
هیچ طفلی نیست مگر آن که امام زمانش را زیارت می کند و با او مناجات و راز و نیاز مینماید.
پس گریه ی او برای جدایی از امام است و خنده اش هنگامی است که امام سوی او روی می آورد.
این سعادت تا زمانی است که کودک به زبان بیاید.از آن زمان به بعد این در رحمت به رویش بسته و بر دل و جانش مهر فراموشی زده میشود.
علامه مجلسی،بحارالانوار،ج25،ص 382