سادات حسینی

درباره ی شهید آنقدر از اسلام و اولیاء اسلام روایات وارد شده است بر فضل شهید که انسان متحیر می شود. در روایتی از رسول اکرم(ص) نقل شده است که برای شهید هفت خصلت است که اولی آن عبارتست از اینکه اولین قطره ای که از خون او بر زمین برزید، تمام گناهی که کرده است آمرزیده می شود و مهم این آخرین خصلتی است که می فرماید که بر حسب این روایت که شهید نظر می کند به وجه الله و این نظر به وجه الله راحت است برای هر نبی و هر شهید.

این آخر چیزی است برای انسان، آخرین کمالی است که برای انسان است. در این روایتی که در کافی نقل شده است، در این روایت انبیاء را مقارن شهدا قرار داده است که در جلوه ای که حق تعالی می کند بر انبیائ، همان جلوه را بر شهدا می کند. شهید هم ینظر الی وجه الله حجاب را شکسته است همانطور که انبیاء حجاب را شکسته بودند و آخر منزلی است که برای انسان ممکن است باشد. مژده داده اند که برای شهدا، این آخر منزلی که برای انبیاء هست، شهدا هم بر حسب حدود وجودی خودشان به این آخر منزل می رسند.

اینطور مطلبی که برای شهید گفته شده است برای کم کسی هست. آنها را قرینه ی انبیاء قرار داده اند. در روایتی هست که هر خوبی بالاتر از او هم خوبی هست تا برسد به قتل در راه خدا، شهادت در راه خدا بالاتر از او دیگر خوبی در کار نیست.

* ما باید این توجه را هیچوقت از خود بیرون نکنیم، از مغز خود بیرون نکنیم که ما بندگان خدا هستیم و در راه او و در سبیل او حرکت می کنیم و پیشروی می کنیم. اگر شهادت نصیب شد، سعادت است و اگر پیروزی نصیب شد سعادت است.

* ما از هیچ چیز نمی ترسیم وقتی که با خدا باشیم. برای اینکه اگر کشته بشیویم و با خدا باشیم سعادتمندیم و اگر بکشیم هم سعادتمندیم.

* از خدا بخواهید که شما را توفیق بدهد، توفیق شهادت بدهد، توفیق عزت بدهد. شهادت عزت شماست.

* ملت ما شهادت را فوز عظیم می داند.

* ما شهادت را یک فوز عظیم می دانیم و ملت ما هم شهادت را به جان و دل قبول می کند.

* شما پیروزید برای اینکه شهادت را در آغوش می گیرید آنهایی که از شهادت و از مردن می ترسند، آنها شکست خورده اند.

* آنها که شهید شدند، به خدمت خودشان و رسالت خودشان و به اجر خدمت خودشان رسیدند.

* در روایتی هست که هر خوبی بالاتر از او هم خوبی هست تا برسد به قتل در راه خدا، شهادت در راه خدا بالاتر از او دیگر خوبی در کار نیست.

* چه سعادتمند بودند این شهیدان که دین خود را به اسلام و ملت شریف ایران ادا نمودند و به جایگاه مجاهدین و شهدای اسلام شتافتند.

* باکی از این نداریم که شهادت نصیب عزیزان ما شده است. این یک شیوه ی مرضیه ای است که در شیعه ی امیرالمؤمنین از اول پیدایش اسلام تاکنون بوده .

* ملت ما اکنون به شهادت و فداکاری خو گرفته است و از هیچ دشمن و هیچ قدرتی و هیچ توطئه ای هراس ندارد.

منبع: کتاب روضه رضوان

ماه شریف شعبان المعظم ماه صوم و صلوات بر پیامبر و آل او (علیهم السلام) است.(وَ أَکْثِرُوا فِی شَعْبَانَ مِنَ الصَّلَاهِ عَلَى نَبِیِّکُمْ‏)[۱] .چنانچه یکی از نام های این ماه شریف، (شهر الشفاعه) می باشد. در توضیح این نام امام رضا علیه السلام می فرماید:

إِنَّمَا سُمِّیَ شَعْبَانُ شَهْرَ الشَّفَاعَهِ لِأَنَّ رَسُولَکُمْ یَشْفَعُ لِکُلِّ مَنْ یُصَلِّی عَلَیْهِ فِیهِ[۲].

بسیاری از دعاهای مأثور در این ماه با صلوات شروع می شود که توجه به شئون نبی اکرم و ائمه معصومین(صلوات الله علیهم اجمعین) است. ثمره صلوات،چنانچه در جامعه کبیره می خوانیم، اصلاح نفس و آمرزش گناهان است.

«وجعل صلاتنا علیکم و ما خصنا به من ولایتکم طیبا لخلقنا و طهاره لانفسنا و تزکیه لنا و کفاره لذنوبنا»

ماهی که به حضرت سید انبیاء صَلَّى اللهِ عَلِیهِ وَ آله منسوب است و آن حضرت این ماه را روزه مى گرفت و به ماه رمضان وصل مى کرد و مى فرمود شعبان، ماه من است(وَ کَانَ یَقُولُ شَعْبَانُ شَهْرِی) [۳] هر که یک روز از ماه مرا روزه بگیرد بهشت برای او واجب می شود.

شیخ از صفوان جمال روایت کرده که گفت : حضرت صادق علیه السلام به من فرمود کسانى که در اطراف تو هستند را بر روزه گرفتن در ماه شعبان ترغیب کن. گفتم فدایت شوم مگر در فضیلت آن چیزى هست؟ فرمود بله همانا که رسول خدا صلى الله علیه و آله هر گاه هلال ماه شعبان را مى دید به مُنادیى امر مى فرمود که در مدینه ندا دهد: اى اهل مدینه من رسولم از جانب رسول خدا صلى الله علیه و آله به سوى شما. ایشان مى فرماید آگاه باشید همانا شعبان ماه من است پس خدا رحمت کند کسى را که یارى کند مرا بر ماه من یعنى در آن ماه روزه بگیرد.

سپس از حضرت صادق علیه السلام و ایشان از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل کرد که مى فرمود: از زمانى که شنیدم منادى رسول خدا صلى الله علیه و آله ندا کرد در ماه شعبان، ترک نشد از من روزه شعبان و ترک نخواهد شد[۴] از من تا مدتى که حیات دارم ان شاء الله تعالى[۵].

برخی دیگر از اعمال این ماه شریف عبارت است از:

اوّل : هر روز هفتاد مرتبه بگوید «اَسْتَغْفِرُاللّهَ وَ اَسْئَلُهُ التَّوْبَهَ»

دوّم : هر روز هفتاد مرتبه بگوید «اَسْتَغْفِرُاللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ الْحَىُّ الْقَیّوُمُ وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ» و در بعضى روایات الْحَىُّ الْقَیُّومُ پیش از الرَّحْمنُ الرَّحیمُ است و عمل به هر دو خوبست و از روایات استفاده مى شود که بهترین دعاها و ذکرها در این ماه استغفار است و هر که در هر روز از این ماه هفتاد مرتبه استغفار کند مثل آن است که هفتاد هزار مرتبه در ماههاى دیگر استغفار کند .

سوّم : تصدّق کند در این ماه اگرچه به نصف دانه خرمایى باشد تا حق تعالى بدن او را برآتش جهنّم حرام گرداند از حضرت صادق علیه السلام منقول است که از آن جناب سؤ ال کردند از فضیلت روزه رجب. فرمود: چرا غافلید از روزه شعبان؟ راوى عرض کرد: یابن رَسول الله چه ثواب دارد کسى که یک روز از شعبان را روزه بدارد؟ فرمود :به خدا قسم بهشت ثواب اوست. عرض کرد: یابن رسول الله بهترین اعمال در این ماه چیست؟ فرمود؟ تصدّق و استغفار. هر که تصدّق کند در ماه شعبان حق تعالى آن را تربیت کند همچنانکه یکى از شما شتر بچّه اش را تربیت مى کند تا آنکه در روز قیامت برسد به صاحبش در حالتى که بقدر کوه اُحُد شده باشد.

چهارم : در تمام این ماه هزار بار بگوید: «لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَلانَعْبُدُ اِلاّ اِیّاهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ وَ لَوُ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ» که ثواب بسیار دارد از جمله آنکه عبادت هزار ساله در نامه عملش بنویسند .

پنجم : در هر پنجشنبه این ماه دو رکعت نماز کند در هر رکعت بعد از حمد صد مرتبه توحید و بعد از سلام صد بار صلوات بفرستد تا حق تعالى برآورد هر حاجتى که دارد از امر دین و دنیاى خود و روزه اش نیز فضیلت دارد و روایت شده که در هر روز پنجشنبه ماه شعبان زینت مى کنند آسمانها را پس ملائکه عرض مى کنند: خداوندا بیامرز روزه داران این روز را و دعاى ایشان رامستجاب گردان و در خبر نبوى است که هرکه روز دوشنبه و پنجشنبه شعبان را روزه دارد حق تعالى بیست حاجت ازحوائج دنیا و بیست حاجت ازحاجتهاى آخرت او را برآورد .

[۱] -وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص: ۵۱۲ ‏

[۲] -همان

[۳]-وسائل الشیعه؛ ج ۱۰، ص: ۴۹۰‏

[۴] -َ فَلَنْ تَفُوتَنِی أَیَّامَ حَیَاتِی صَوْمُ شَعْبَانَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ

[۵] – بحار الانوار ۹۷/ ۷۹، ح ۴۴.

مفضل بن عمرو از امام صادق(ع) در باره گریه و خنده کودکان پرسید که چرا بدون دلیل میخنددند و بدون درد گریه می کنند؟!

آن حضرت در پاسخ فرمودند:

هیچ طفلی نیست مگر آن که امام زمانش را زیارت می کند و با او مناجات و راز و نیاز مینماید.

پس گریه ی او برای جدایی از امام است و خنده اش هنگامی است که امام سوی او روی می آورد.

این سعادت تا زمانی است که کودک به زبان بیاید.از آن زمان به بعد این در رحمت به رویش بسته و بر دل و جانش مهر فراموشی زده میشود.

علامه مجلسی،بحارالانوار،ج25،ص 382

از منظر و نگرش طبيعى، جوان يعنى راس قله زندگى.

از منظر زيبايى و زيبايى‏شناسى، جوان يعنى گلستان و دوران شكوفه‏دهى زندگى.

از وجه تمثيل به دريا، جوان يعنى موج و برخاستن.

از وجه تشبيه به فرود و فراز، جوانى يعنى دوره اوج‏گيرى.

از منظر گاه هوش و توان و استعداد، جوانى يعنى دوران بالاترين كشف‏ها و شدن‏ها.

از منظرگاه حركت و روان‏شدن، جوانى يعنى بالاترين سرعت و وصول به اهداف.

و از زاويه توانايى جسمى، جوانى يعنى سلامتى و شادابى.

جوانی پدید ه ای درخشان وفصلی بی بدیل اززندگی هرانسان است. جوانی دوره مشعشع ودرخشانی است که اگر چه چندان طولانی نیست، اما آثارش ماندگار و طولانی در همۀ زندگی انسان است. استاد مطهری زبان نسل جوان را می دانست ومی فهمید وپیام این نسل را می شنید ومتناسب با نیازهای آنها به موقع می نوشت وسخنرانی می کرد وضمن بررسی مشکلات این نسل راه حل آن رانیزدریافته بود. برخورد با این نسل باید بر اساس واقع بینی، منطقی وظریف باشدوبایداز هر گونه افراط وتفریط خودداری کرد. همچنین به مزایا وعیوب نسل جوان توجه به ادراکات واحساسات آنها، شناخت مسائل فکری نسل جدید وبه خصوص روش رهبری وهدایت نسل جوان وارائۀ الگوی عملی برای این نسل همیشه مورد توجه شهید مطهری بوده است.